2014 Selection

The sign II. 100-70 cm

Limited protection II , 40-30 cm

Flemish and perhaps primitive 50-40cm

The table . 60-85cm

Told by a litlle bird 100-150cm

Bij Hervé Martijn staat de eenzaamheid in het lijden centraal.

De verstilde figuren dragen de psychische littekens van een gekwetst innerlijk. Er waart een even koppig als consequent motief doorheen dit picturale oeuvre: de schilder en zijn model. Maar het model valt hier niet noodzakelijk te verstaan als een levend personage van vlees en bloed dat voor hem in het atelier poseert. Hoewel hij vaak vertrekt van zelfgenomen foto’s, vertaalt hij dit beeldmateriaal plastisch naar een poëtische verstilling toe. Zijn penseel zoekt naar een representatie van de intimiteit die schuilgaat achter (voornamelijk) vrouwelijke sensualiteit. Dit levert een bijzonder vocabularium van diepe emoties op: kwetsbaarheid, tristesse, weemoed, beklemming, onrust, passie. Het is een verkenning van de feminiene binnenwereld.

Joannes Késenne. april 2014

After the pleasure 50-40 cm

Als schilder hanteer ik bewust (en onbewust) autobiografische ervaringen en herinneringen als uitgangspunt.De geënsceneerde beelden zijn instrumenten om deze ervaringen herkenbaar te maken. Deze kunnen zonder omweg emoties tonen en veroorzaken, zonder logische en cognitieve ordening vooraf. h.m.

Poëziecurator Willy Tibergien en intendant Jan Moeyaert. Kunstenfestival Watou. juli-aug. 2014

Het bestaan van "de werkelijkheid " is wellicht enkel een gedachte.

Schilderkundig zoek ik precies de grenzen op tussen droom en realiteit, tussen heden en verleden, tussen herinnering en vergetelheid. Dit levert zowel een bevreemdend als een dejà-vu-gevoel op. h.m

After the pleasure 100-140cm.`

ME- self. 40-50cm

Opvallend aan de getoonde portretten is dat de (zichtbare) blik van de personages nooit naar voren is gericht. Als hun hoofd er al opstaat, kijken ze weg of wordt het gezicht deels afgeschermd. De toeschouwer is een voyeur. Je krijgt een inkijk in hun leven, ziet verstilde scènes van overpeinzing en gaat vanzelf meedenken.

Fragment uit: Verstilde scènes van overpeinzing. Thijs Lenssen. februari 2014.

I always wear my secret 60-85cm

De verwondingen in jouw werk roepen op om mild en begripvol naar de personages in jouw schilderijen te kijken. De kwetsbaarheid die uit die verwondingen blijkt, wekt dus een soort van mededogen op, een beetje zoals een boek of film empathie voor (soms zelfs antipathieke) personages kan oproepen door de kwetsbaarheid van die personages te tonen. Of een beetje zoals een wolf een aanval van z'n soortgenoten zou stoppen door zich te onderwerpen - zijn kwetsbaarheid te tonen.

Diezelfde verwondingen zijn ook interessant vanuit het onderzoek van de psychologie. Ons onderzoek (en dat van anderen) suggereert dat mensen een mentale representatie van de werkelijkheid maken en die voortdurend toetsen aan de feitelijke werkelijkheid. Mensen proberen hun omgeving dus zo goed mogelijk te voorspellen. Iets wat onvoorspelbaar is, gaat meteen onze aandacht opeisen, zodat we onze voorspellingen kunnen bijstellen. (een soort leerproces dus). Dat psychologisch principe legt denk ik ook uit wat zo fascinerend is aan die kleine wonden: als kijker verwachten we ze niet in een verder „stil” schilderij en dus gaan ze meteen aandacht opeisen.

Dr. Yannick Boddez

The sense or unsense of her lace Victorian collar. 60-85 cm